در دوره جنگ شعار معروفي وجود داشت كه در آن گفته ميشد "راه قدس از كربلا ميگذرد"، به اين كه مفهوم كه ابتدا بايد حكومت صدام در عراق سرنگون شود، تا در ادامه بتوان قدس را آزاد نمود. اين شعار با توجه به فضاي احساسي جنگ ايران و عراق، شعاري قابل باور براي بخش بزرگي از جامعهي مذهبي ايران بود. اما اكنون در سال 1388 و در آستانه روز قدس در آخرين جمعه از ماه مبارك رمضان، ميتوان شعار ديگري را مطرح كرد: "راه قدس از تهران ميگذرد".
متاسفانه جریان حاكم فعلی تنها برای استفادههای سیاسی و گروكشی های بینالمللی آرمان مردم فلسطین را مصادره كرده است، به گونه ای كه سیاستهای این جریان در تعارضی بزرگ با منافع ملی مردم ایران و منافع مردم فلسطین قرار گرفته است.
بعد از كشتار مردم بیگناه غزه در زمستان سال 2008 دولت اسرائیل در ضعیف ترین موقعیت خود در میان افكار عمومی مردم جهان قرار داشت، اما احمدی نژاد با اتخاذ سیاست های غلط و بیان سخنان ناشیانه در اجلاس جهانی نژاد پرستی در ژنو، اسرائیل را در موقعیتی قرار داد تا بتواند بخشی از آبروی ریخته و حمایت های از دست رفته را دوباره بدست آورد، چنین عملكردی را تنها میتوان خیانت به آرمان واقعی مردم فلسطین دانست.
حال این سوال مطرح می شود كه آیا سیاست های دولت احمدی نژاد برخاسته از خواسته ها و افكار مردم ایران است؟
با توجه به شرایط كشور در قبل و بعد از انتخابات ریاست جمهوری، میتوان به این سوال پاسخ منفی داد. دولت احمدی نژاد و جریان حاكم، برخاسته از یك كودتای انتخاباتی- نظامی هستند كه بر خلاف خواستهی اكثر مردم ایران قدرت را در دست گرفتهاند. این جریان تنها زمانی میتواند به حكمرانی به شیوه كنونی ادامه دهد و نیروهای سركوبگر و اندك پایگاه مردمی باقیمانده در جامعه را برای خود نگه دارد كه كانون بحرانهای بین المللی هم چنان شعلهور باشد، و فلسطین یكی از این مناطق بحران زده است.
در نتیجه دولت احمدینژاد با استفاده از اهرمهای خود در فلسطین مانند گروه های جهاد اسلامی و حماس، سهمی در روشن نگه داشتن آتش بحران و كمك به تقویت مواضع نیروهای تندرو در هر دو طرف منازعه دارد، در سطح جهانی نیز سخنان احمدینژاد به رادیكالتر شدن فضای بینالمللی كمك میكند.
حال با توجه به شرایط موجود، یعنی مستقر بودن دولتی برخاسته از كودتا در ایران كه حیات خود را در ادامهی بحرانهای بینالمللی میداند و تعریف میكند، شعار "راه قدس از تهران میگذرد" مفهوم خود را نشان میدهد.
پس میتوان چنین نتیجه گرفت كه ابتدا تهران باید آزاد شود تا در سایهی تشكیل دولتی دمكرات و برخاسته از اراده مردم ایران بتوان در كنار دیگر كشور های آزاد جهان، ائتلافی بین المللی را جهت افزایش فشار بر اسرائیل و رسیدن مردم فلسطین به حقوق حقهی خود،كه آزادی قدس تنها یكی از آنها میباشد، سازماندهی نمود.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر