تا روز قدس - این روزهای قدسی و این شب‌های مقدس

۱. تا آنجا که ، مورد وفاق ِ عمومی است ، خواسته ی اصلی مردم فلسطین ، بودن ِ آن ها در کشوری است که وجود داشته است و مردم فلسطین خود را از آنِ آن کشور می دانند و می خواهند به آن بر گردند . روزانه ، مردمانی از فلسطین ، برای رسیدن به این خواسته ، از تن و جان ِ خود می گذرند و منادی این استدلال اند که نبودن ، از بودن ِ در کشوری نامشروع ، بهتر است . استدلالی که یاد آور ِ این مصرع ِ مشهور شاهنامه است : " چو ایران نباشد ، تن ِ من مباد .. "



۲. به زعم من - که همه چیز را فلسفی-منطقی می بینم - روز قدس ، روزی برای آزاد سازی فلسطین ، دفاع از مبارزات مردم فلسطین و حتی روزی علیه اسرائیل نیست . بلکه روز قدس روزی برای یاد آوری مسئله فلسطین است . یعنی روز قدس ، روزی است که مقاومت ِ مردم فلسطین برای رسیدن به خواسته هایشان ، به افکار عمومی یادآوری می شود . به تعبیر دیگر ، راهپیمایی روز قدس ، دفاع از یک موضع سیاسی نیست ، بلکه تاکید بر یک مسئله حقوق ِ بشری است و اگر غیر از این باشد ، به مثابه دخالت در حق ِسرنوشت دیگران و یا دخالت در امور داخلی کشوری دیگر است و طبیعتاً مردود است.

۳. تا آنجا که مورد وفاق عمومی است ، خواسته ی اصلی جنبش ِ سبز ، برخورداری از حق رای در سرزمینی است که وجود دارد و آن را از آن ِ خود می داند و خود را برای حکومت بر آن ذیحق می شمارد . جنبشِ سبز برای رسیدن به این خواسته ، راهپیمایی ِ سکوت برگزار می کند و سران ِ این جنبش از آبروی خود مایه می گذارند ، مبادا در طلب ِ این خواسته ، سرزمین آنان به باد رود . تن و جانی هم که از مردمان ِ جنبش سبز ستانده شده و خونی هم اگر رفته ، بخاطرِ حفظ ایران و ماندن ِ این سر زمین است .گویی رفتار جنبش سبز منادی مصرع ِ نه چندان مشهوری از شاهنامه است که : " به ایران نباشد ، تن ِ من مباد .. "

۴. طرفه حکایتی است ، این روزها ی قدسی و این شب های مقدس . مردم ایران که هر سال در روز ِ قدس ، رفتار ِ دولتمردان ِ اسرائیل و مسئله فلسطین و مقاومت ِمردم ِ فلسطین را به جهانیان یادآوری می کردند ، اکنون برای یادآوری خواسته ی خود به دولتمردان خویش ، در انتظار ِ روز قدس اند . تلخوش روایتی است ، مقاومت ِ مردم ایران و مردم فلسطین ! دولتمردان ایران کار را به جایی رسانده اند که جهانیان باید مسئله ایران و مقاومت ِ مردم ایران را به آنان یادآوری کنند . مشکوک شباهتی است ، شباهت ِ ایران زمین و سرزمین ِ مقدس ! شباهتی که صاحب ِ شاهنامه ، تنها به دو حرف راوی آن است ... (*)

باری ، -به زعم من که همه چیز را فلسفی - منطقی می بینم - ، باید به این همه شباهت شک کرد.



-------------------------------



* منظور تفاوت معناداری است که در دو مصرع یاد شده وجود دارد . این دو مصرع اگر چه در ظاهر بسیار شبیه اند و تنها در ۲ حرف آغازین متفاوتند ، اما اختلاف معنا در آنان بسیار است . دقت کنید :

چو ایران نباشد ، تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

به ایران نباشد ، تن من مباد
چنین دارم از موبد پاک یاد

منبع: ZabanesabZ.Wordpress.com