تا روز قدس - ساکت ننشینیم

ساکت نشستن شاید زمانی به معنای بی‌خبری، بی‌ارادگی و یا حتی رضایت باشد، ولی اکنون قطعاً چیزی جز تایید آن چه بر ما می‌گذرد، نیست.



سکوت نشانه‌ی رضایت است و این روزها شاید بدتر از رضایت، نشانه‌ی حمایت از وضع موجود و سازندگان این وضع باشد. اما می‌توان سکوت نکرد، می‌توان دست به کار شد، می‌توان از هر آنچه خدا به ما داده در راه خودش مصرف کرد، از هنر، از ابتکار و ایده و خلاقیت، از طبع نازک و شادمانه و از قلم زیبا. هفته‌ای که پیش رو داریم، می‌تواند آبستن حوادث بسیار باشد؛ گرچه هفته آرامی را هم پشت سر نگذاشته‌ایم، آنگاه که عرصه را بر کروبی قهرمان چنان تنگ کردند که دیگر بار به رئیس جدید دستگاه قضا شکایت برد یا آنگاه که یادگار معمار دستگاه قضای اسلامی را نیز تاب نیاوردند و او را در کنار شهردار سابق تهران دستگیر کردند یا آنگاه که دختری معصوم را با وضعی اسف بار ربودند و به شکلی ناگوارتر رهایش کردند. آیا قرار نیست پاسخ این همه ظلم را بدهیم؟

این همه نه نشانه‌ی قدرت و اقتدارشان که نشانه ضعف و ترسشان است، ولی به گفته‌ی عزیزی اکنون فرمان در دست نابخردان است و از آنها جز این نیز انتظار نمی‌رود. در این میان ما چه کنیم؟ سکوت که پسندیده نیست، پس دست به کار شویم و تا می‌توانیم فریاد آزادی و عدالت بر آوریم، اگر از روی پشت بام‌ها و در خیابان‌ها نتوانستیم، بر روی کاغذها، بر روی بوم‌های نقاشی و بر روی دیوارها. انتظار چه سخت است، انتظار برای روزی که باز هم بتوانیم فریاد برآوریم «الله اکبر»؛ باید خود را برای جمعه‌ای دیگر مهیا سازیم، با قلممان، با هنرمان، با ایده‌هایمان و با ایمانمان، تا یک بار دیگر در خیابان‌ها دست‌های گره کرده را بر سر تجاوزگر و مستبد رها کنیم.

جنبش سبز ما که روز به روز تنومندتر می‌شود - و همین موجب غضب کینه‌توزان شده است - اکنون در انتظار جشن تولدی دیگر است تا در روز قدس یک بار دیگر به آنها که به نام دین، دینداران واقعی را در بند کرده‌اند، فریاد بزند که: روز قدس روز اسلام است. پس ساکت نباشیم، دوستانمان را دعوت کنیم، آشنایان را فرا بخوانیم، اگر هنری هم داریم آن را خرج کنیم و به هر نحوی که می‌توانیم مردم را مهیای حضوری سبز کنید؛ و به خدا امیدوار باشیم که ناامیدی بزرگ‌ترین دشمن ماست.

برگرفته از: green-islam.blogfa.com