تا روز قدس / ما همه امروز فلسطینی هستیم

امروز ما همه فلسطینی هستیم. فلسطین جایی است که ظلم می‏شود و دادگاهی برای شکایت بردن نیست. جایی است که آدم‏ها تحقیر می‏شوند.



فلسطین ایستگاه‏های بازرسی است. فلسطین انسان‏های بی‏گناهی‏اند که جز سنگ وسیله‏ای برای مبارزه ندارند. فلسطین انسان است و سنگی در دست در برابر ظلم. فلسطین سنگ فرش‏هایی است که خون بی‏گناهان روی آن می‏ریزد.

فلسطین جایی است که مردم از اونیفورم نظامی متنفرند، از اسلحه متنفرند، ولی تا پای مرگ با دست خالی، با دندان، با پنجه‏ی دست مبارزه می‏کنند. فلسطینی‏ها مردمی هستند که برای تحویل جنازه‏های عزیزانشان که با گلوله‏های ظلم شهید شده‏اند باید پول بپردازند. فلسطینی کسی است که قاتل‏های خواهران و برادرانش از آوردن اسم عزیزانش پرهیز می‏کنند.

فلسطین ماییم. فلسطین ارث پدری کسی نیست که تعیین کند چه کسی می‏تواند پشت فلسطینی‏ها بایستد و چه کسی نه. کسانی که از ظلمی که به مردم فلسطین می‏شود استفاده می‏کنند تا انحصار قدرت را توجیه کنند، بیراهه می‏روند و رفته‏اند. فلسطین ماییم و باید فلسطین را نه تنها از دست غاصبانش، بلکه از دست آنان که برای انحصار قدرت از فلسطین استفاده‏ی ابزاری می کنند آزاد کنیم.

فلسطین متعلق به انسان‏هایی است که علیه بی‏داد فریاد می‏کنند، نه آن‏ها که در برابر ظلم ساکت‏اند و بطور انتخابی برگزیده‏اند که از موضوع فلسطین برای سودجویی خود سواستفاده کنند. فلسطین ماییم و نمی‏گذاریم حکومتی شود، توجیه وسیله شود و ابزار سرکوب.

فلسطین پشت قباله‏ی تو نیست، فلسطین اشک‏های مادر شهید سهراب اعرابی است و امیدی که در صدایش هنوز هست، هرچند که شرح غصه‏ی او را کسی نمی‏تواند بگوید و بنویسد.

فلسطین ماییم و آن‏ها که مظلوم‏اند، ولی امیدوار



برگرفته از: وبلاگ هزاردستان چمن