وقتی مجرمان بر مسند قدرت تکیه می زنند

اشکان ایرانی:



اشاره: نائب رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی از دیدار با مصطفی تاج زاده در زندان اوین خبر داد. فرهاد تجری در گفت و گو با خبرنگار ایلنا از قبراق وسرحال بودن تاج زاده گفت و افزود: ازآنجایی که شایعه شده بود وی فوت کرده است، بسیار نگران بودم اما با دیدار شب گذشته خیال نمایندگان مجلس راحت شد.



خبر کوتاه بود؛ اما بسیار ناراحت کننده، هر چند خبر به ظاهر بیان کننده یک خبر خوب بود. با همه دشواری پذیرش حرف های فرهاد تجری مبنی بر قبراق و سرحال بودن مصطفی تاج زاده اما رسیدن چنین خبری هم در این فضای دلهره آور غنیمتی است.



تاثر از آن است که چنان فضای سیاسی کشور، تیره و تار شده است که معیارخوبی خبر زنده بودن افراد است و نمایندگان مجلس از شنیدن چنین خبری آسوده خاطر می شوند و حتما به خود می بالند از پیگیری حقوق موکلین خویش. در حکومتی که دو نام جمهوریت و اسلامیت را یدک می کشد که هر کدام برای ایجاد یک فضای باز سیاسی کافی است، نمایندگان مجلس اش که می بایست از درآمدن خلخالی از پای زنی یهودی جان تسلیم کنند، ره به جایی برده اند که تنها به زنده بودن اخلاف خویش که اکنون به جای نشستن بر صندلی مجلس درگوشه ای از سلول انفرادی خود روزها را به شب می رسانند، دل خوش کرده اند.



مگر نه اینکه آموزه های اسلامی زبان بر حقوق مردم بر دولتیان رانده است و شاخصه های جمهوریت بر آزادی های سیاسی صحه گذاشته است حال چه شده است که کار به جایی رسیده است که نائب رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس دل به زنده بودن افراد خوش کرده است، مگر نه اینکه در قوانین جزایی کشور سخن از رعایت حقوق زندانیان رفته است پس چرا اکنون فرهاد تجری و دیگر افراد کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس از بابت پایمال شدن حقوق افراد بی گناه در بند سخن نمی گویند و لب به اعتراض نمی رانند و شکواییه ای بر علیه این همه ظلم و ستم نمی خوانند. پس آنها را چه شده است که از حق قانونی خود مبنی بر استیضاح کردن وزرای مربوطه و به چالش کشیدن رئیس دولت تنها به بازدیدی و گفت و گویی کوتاه با افراد دربند اکتفا کرده اند.



از پس این همه ظلم و جور، نتیجه جز این توان گرفت که قطار حکومت نه بر ریل جمهوریت و اسلامیت که بر ریل رژیم های استبدادی گذشته به حرکت در آمده و گویی چنین قطاری نه ترمزی دارد و نه راه برگشتی. در چنین فضایی است که مجلس آن نمایشی می شود و انتخابات آن دروغین. نه تنها حقوق زندانیان آن رعایت نمی شود بلکه رای مردمانش نیز به غارت می رود. در چنین نظامی است که عدالتخانه ی آن به ستم خانه ، دادگاه آن به بیدادگاه و مجرمان آن بر مسند قدرت تکیه زده اند.



پس در چنین نظامی نباید بر نمایندگان مجلس و اعضای کمیسیون های آن خرده گرفت و انتظاری داشت، که قطعا ره به جایی نخواهیم برد.