ف.م.فریاد:
کنج عزلت نشسته ای
ره بیگانگی گرفته ای
روی گردانده ای از مردم
در خود و با خود و تنهایی
برای چه؟
میدانم میدانم نومیدی بر تو سایه افکنده
اما برخیز
که هنگام وداع با تنهاییست
شاد باش-اگر چه سخت است زندگی-
رخ متاب از اشنا و بیگانه
تو در تنهایی با خود نیز غریبی
دریاب دگران را
تا که خود را باور کنی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر